Düşünüyorum da

Düşünüyorum da;
Sanırım en büyük korkumuz olduğumuz gibi görünmek..
Yumuşacık kalbimizin fark edilmesi..!
Naif yönlerimizin keşfedilmesi..
Cesaretsizliğimizin anlaşılması..
Korkularımızın paylaşılması.
Sanki zarar göreceğimizin en büyük işareti.
Kabuklarımızın altında;
Kendimizi saklamakta ne kadar da ustayız..!
Ve ne kadar güçlü korunuyoruz, kalkanlarımızın ardında.
Hissedilmeden, el değmeden, sevgimizi göstermeden.
İstiridyeler, deniz minareleri, midyeler.
Kirpiler ve kaplumbağalar gibi.
Sahi koruyor mu bizi bu çatlamamış sert kabuk ?
Kimse incitemiyor mu duygularımızı, inançlarımızı, benliğimizi ?
Yoksa zarar mı veriyor bu ürkeklik, bu kabuk bize ?
Hissettiklerimizi gölgeliyor, yansıtmıyor mu gerçek kimliğimizi ?
Duygularımızı bastırıyor, el ele tutuşmamızı engelliyor mu ?
Eğer bir yıldız gibi ışıl ışılsam ve bir yıldız kadar parlak;
Ne çıkar ateşböceği sansalar beni...!

Rabindranath Tagore